အဲဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ . . .

ဒီေနရာတြင္ ဇာတ္လမ္းစသည္။ . . .

(၁)
ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္တစ္လံုး ေၾကြသြားသည္။ သူေမာ့ၾကည့္ေနမိ၏။ ဆုေတာင္းဖို႔ကို သတိမရ။ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ လမင္းၾကီးကို သနားေနမိသည္။ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါသည္။ ထိုခံစားခ်က္ကို ကိုယ္သိသည္၊ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္ေလ။ ကိုယ့္ေကာင္းကင္တြင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ အင္း . . . ။ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ သူ႕စိတ္မ်ားက လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္မ်ားဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြား၏။ မွတ္ဥာဏ္ထဲတြင္ ရုပ္ရွင္ကားခ်ပ္မ်ား ေပၚလာခဲ့သည္။ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လႈပ္ရွားေနခဲ့ေသာ ပံုရိပ္မ်ား၊ မွတ္ဥာဏ္မ်ား၊ ခံစားခ်က္မ်ား . . .

ဇာတ္လမ္းတစ္ပိုင္း

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေကာင္မေလးသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကပါသည္။ ထိုအခ်စ္အမ်ဳိးအစားကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ ဤသည္မွာ ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္သည္ “ကေလးသူငယ္” ဘဝမွ ကၽြတ္လြတ္ျပီးခါစ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ ထုိခံစားခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းစဥ္တပ္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။

ေကာင္မေလး၏ မိဘမ်ား တစ္နယ္တစ္ေက်းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည့္ေန႔တြင္ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။ ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို “ဒီဟာနင့္အတြက္။ ဒီဟာ နင္ပဲ” ဟုေျပာပါသည္။ အရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နည္းနည္းမွ မတူပါ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္မေလးက ထိုအရုပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ဟု ေျပာသျဖင့္ ထိုအရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သြားပါသည္။

က်န္စစ္မင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း

ဒီေန႔တနလၤာေန႔။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေရာက္လာျပန္ျပီ။ ေရခ်ဳိး၊ အကၤ်ီလဲျပီးေတာ့ေအာင္ထပ္ကိုဆင္း လာခဲ့လုိက္ေတာ့အေမက

`သား မုန္႔စားသြားဦးေလ´

စားပဲြေပၚမွာၾကည့္လုိ္က္ေတာ့ Hot Dog တစ္ခုပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္းအဲဒါပဲစားျပီး လြယ္အိတ္ကိုသြားယူေနလုိ္က္တာေပါ့။

`သား ဒီေန႔ဘယ္ကားနဲ႔သြားမွာလဲ Marcedes လား Land Cruser လား Prado လား´

`ရတယ္အေမ ကၽြန္ေတာ္ဆုိက္ကားပဲစီးသြားလုိက္မယ္´

`မေနာက္ပါနဲ႔သားရယ္´ အေမကရယ္ရင္းေျပာလုိက္တယ္။

`အင္းပါ ကၽြန္ေတာ္ Super Roof ပဲစီးသြားမယ္´

`မင္းကေလ အဲဒီကားစုတ္ပဲၾကိဳက္ေနတယ္´

`ေကာင္းပါတယ္ အေမရာ´

`မင္းသေဘာ မင္းသေဘာ´

လွည္းသမား (Donkey Cart)

waiter ေရာက္လာေတာ့ ေသာက္လက္စ ေရေႏြးၾကမ္းကို မႈတ္ရင္းနဲ႔ ေမးလိုက္သည္။

"ဒီကေန ေနာက္တစ္ျမိဳ႕ကို ဘယ္လိုသြားလဲကြ"

"ဆရာ...။ ေနာက္တစ္ျမိဳ႕ကို သြားဖို႔ဆိုရင္ ရထားစီးသြားမွရမယ္။ ဘူတာရံုက နည္းနည္းေ၀းေတာ့ ျမည္းလွည္းငွားျပီး သြားရတယ္ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္စီး သြားငွားေပးရမလားခင္ဗ်ာ"

"ေအးေအး...။ ေက်းဇူးပဲကြာ"

"ရပါတယ္ ဆရာ။"

အခုတေလာ လိုခ်င္ေနတာေတြ

-ေကာ္နက္ရွင္မက်တတ္တဲ့ အင္တာနက္လိုင္းတစ္ခု
-ဘီလ္မေဆာင္ရတဲ့ ဖုန္းတစ္လံုး
-မီးမျပတ္တဲ့ရပ္ကြက္က တုိက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခန္း
-ငါးေထာင္တန္တစ္အုပ္ေလာက္
-ဘယ္သူ႕ကိုမွဂရုစိုက္စရာမလိုတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္
-access denied မေပၚတဲ့ proxy တစ္ခု
-ဒါဗင္ခ်ီနဲ႔ ပီကာဆိုရဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ
-ျမင့္သန္းစာအုပ္ ဆယ့္ႏွစ္အုပ္ေလာက္
-ခံစားခ်က္မရွိတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခု
-ျပီးေတာ့ ျဖည့္ဆည္းခ်င္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု

အင္း.... ဒီေလာက္... ဒီေလာက္ပါပဲ...။

နိဒါန္း၌ပင္မွားယြင္းခဲ့ေသာအေတြ႕အၾကံဳေရွ႕အဆိုဝါဒီ၏ဆင္ေျခ

(က)
အသိပညာ ႏုန္႔နဲပံုရေသာ လူတစ္ေယာက္က ရည္ရြယ္ရင္းအေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာမရွိဘဲ ေက်ာက္လမ္းနံေဘးရွိဓာတ္မီးတုိင္ကိုမွီရင္း မိုးေကာင္းကင္ၾကီးအား ၾကည့္ေနမိသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို “ဘာလုပ္ေနတံုး… ကိုယ့္လူ” ဟု ဆိုပါသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ၏အသိခံအရာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္လည္း မည္မွ်ၾကာေအာင္ ဓာတ္မီးတိုင္မီွရင္း မိုးေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္မသိ။

ကၽြန္ေတာ္သိသည္မွာ မိုးေကာင္းကင္ၾကီး၏ မည္းေမွာင္ေနျခင္း၊ ထိုမိုးေကာင္းကင္ၾကီး၌ ၾကယ္မ်ားႏွင့္ လကို မေတြ႕ရျခင္း၊ ညသည္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ျငိမ္သက္လ်က္ရွိျခင္း၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရွိေနေသာ ျမစ္၏ မ်က္ႏွာျပင္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ ခလုတ္တုိက္သြားခဲ့ေသာ ျမစ္၏အျခားတစ္ဖက္ကမ္းမွ ေလတို႔၏ သစ္လြင္ေနျခင္းႏွင့္ မွတ္မွတ္ရရမဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလတခ်ဳိ႕တို႔ကို ရွဴသြင္းျပီးတိုင္း ျပန္လည္၍ ရွဴထုတ္လုိ္က္ျခင္းျဖင့္ ေလမ်ားစြာတို႔ကို ျဖဳန္းတီးေနခဲ့ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။

မွန္ကြဲတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ ေျခာက္ေသြ႕ေသာျပက္လံုး

ဘိုလီမီယံ ဆန္လိုက္တာဟယ္… ဟု သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ေကာက္ခ်က္ခ်ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္က အံ့ၾသသင့္ရပါမည္လား။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမက ေဝဖန္လိုက္သလိုျဖင့္ သူက မဟုတ္ေပဘူးလား။ မဟုတ္ဘူး… မဟုတ္ဘူး… မဟုတ္ဘူး… စသည္ျဖင့္ မဟုတ္ဘူးေပါင္းမ်ားစြာကို သံုးႏႈန္းကာ “ခါလီ” ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားေျဖသလို ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုယ္စားေျဖရပါမည္လား။ တစ္ခုခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလိုက္ဖို႔ေကာင္းေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ သိလိုက္မိေသာ္လည္း မည္သူ႕ကိုမွ် ကၽြန္ေတာ္က ျပန္၍မေျပာျပမိခဲ့ပါ။ ေျပာျပခ်င္ေသာစကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာကို သုတ္သင္သတ္ျဖတ္ျပီးသည့္အခါတြင္မူ ရည္ရြယ္ရင္း အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာမွ် မရွိဘဲ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေလခၽြန္လုိက္မိပါသည္။

ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္ေနေလ့ရွိသည့္ဟုဆိုေသာ ကမာၻၾကီးသည္ အရင့္အရင္ကလိုပင္ မဟုတ္ေပဘူးလား။

* * *

အသုဘမဂၤလာအခမ္းအနားဖိတ္စာ

“ငါေသသြားတဲ့အခါ... ငါ့ကို အသုဘ လုပ္ေပးၾကပါ...။”

ငါေသသြားတဲ့အခါ... ငါ့အေလာင္းကို ေျမျမွဳပ္ေပးပါ...။ ကမာၻေျမၾကီးနဲ႔ တစ္သားတည္း ျဖစ္သြားခ်င္လို႔ပါ...။ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့အေလာင္းကို တိရစာၦန္အစာေကၽြးလိုက္ပါ...။ ငါစားခဲ့တဲ့ အသားေတြအတြက္ အေၾကြးျပန္ဆပ္ခ်င္လို႔ပါ...။ ေက်းဇူးျပဳ၍... ေက်းဇူးျပဳ၍ ငါ့ကို မီးမရႈိ႕ၾကပါနဲ႔...။ အပူကို မုန္းလြန္းလို႔ပါ...။ လူတစ္ေယာက္ မီးေလာင္တဲ့အခါ ေလထုညစ္ညမ္းတာကိုသိပါ...။ အရမ္းေညွာ္တာကိုသိပါ..။ ဓာတ္ဆီကုန္တာကိုသိပါ...။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးပါ...။

အိပ္မက္ထဲမွာအိပ္မက္မက္ေနတဲ့ေကာင္ေလး

အေမွာင္ထဲေရာက္ေနသူအဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ အလင္းေရာင္ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ကုိ တစ္ခါက အလဲထိုးဖူးေသာ ပန္းတစ္ပြင့္အေၾကာင္းကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အား ေျပာျပဖူးပါသည္။ မုတ္သုန္လာေသာ္လည္း ပ်ဳိးမၾကဲမိပါ။ မိုးကေတာ့ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ရြာမည္သာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ၾကိဳးခ်င္းထိရန္ မနီးကပ္လွပါ။ ဖန္သားျပင္မွ စကားလံုးမ်ားမွ တဆင့္ ႏွလံုးသားခ်င္း ရင္ဖြင့္ဖူးပါသည္။

ထိုေကာင္မေလးအား သူက ဒုတိယႏွင္းဆီဟု အမည္ေပးကာ တိတ္တိတ္ကေလး ရင္ခုန္ဖူးပါသည္။ သူ၏ ပထမအိပ္မက္ အေၾကာင္းေျပာလွ်င္ ႏွင္းဆီနားေထာင္ေပးသည္။ ႏွင္းဆီကလဲ သူ႕ကို ေႏြးေထြးစြာ တံု႔ျပန္ပါသည္။ သူ၏ညမ်ား ၾကယ္တစ္ခ်ဳိ႕ လင္းခဲ့ဖူး၏။ ဒုတိယအိပ္မက္ကို မက္ရင္ “ယုတ္မာစြာ” သူၾကံစည္ဖူးပါသည္။

ဖတ္ျပီးရင္ေမ့ပစ္လိုက္ပါ

“ၾကယ္ဆိုတာ ေၾကြတတ္တယ္...။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာလဲ ေသတတ္တယ္...” ၾကယ္ေတြကို ေငးတတ္တဲ့ ငါ... ၾကယ္ေတြကိုေတာင္ မုန္းခ်င္လာျပီ။ ငါ့ဘဝမွာ.. ၾကယ္ေတြေၾကြတာမ်ားျပီ... အေတာ္ေလးေတာ့ မ်ားေနျပီ...။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ရျပီ ရျပီ။ ငါ... ေမွ်ာ္လင့္ရမွာကို ေၾကာက္လာျပီ...။

“ငါတို႔က အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ေနတာ။ နင့္အေဖက '........' ။ နင္က ဒီလိုျဖစ္ေနလို႔ရမလား...။ ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ ရွိေသးတယ္...။ ......................” ရျပီ ရျပီ။ ငါမွားတာပဲ ေနမွာပါ...။ maybe ငါက ဒီအသိုင္းအဝုိင္းနဲ႔ မထုိက္တန္လို႔ေနမွာပါ..။ ေလာကမွာ အျဖဴေရာင္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူးလား..။ ဒါမွမဟုတ္ အားလံုးကျဖဴျပီး ငါတစ္ေယာက္ပဲ မည္းေနတာလား...။ ရပါတယ္ေလ..။ ငါပဲမွားပါတယ္..။ အခ်ိန္ အတုိင္းအတာတစ္ခုေရာက္ရင္...။ အင္း..။ အခ်ိန္ တစ္ခုကို ေရာက္လာရင္ေပါ့........။

အိပ္မက္မ်ား

အိပ္မက္ထဲမွာေလ
ဘုရားသခင္ဆိုတဲ့လူၾကီးနဲ႔ေတြ႕တယ္
မင္းကငါ့ကို ဘာလို႔မယံုတာလဲတဲ့
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းခါမိတယ္
ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ့္ကိုယံုၾကည္လို႔လား
ခင္ဗ်ားေကာတကယ္ရွိလို႔လား
သူကေတာ့ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ေခါင္းကုတ္တယ္..။ (လွလည္းမလွဘူး)

အိပ္မက္ထဲမွာေလ
အခ်ိန္ဆိုတဲ့ဟာနဲ႔ေတြ႕တယ္
မင္းကငါ့ကို ဘာလို႔မေလးစားတာလဲတဲ့
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းခါမိတယ္
ခင္ဗ်ားေကာကြၽန္ေတာ့္ကိုေလးစားလို႔လား
"အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္လူကိုမေစာင့္" တဲ့
ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားကိုဘာလို႔ ေလးစားရမွာလဲ..။

အိပ္မက္ထဲမွာေလ
ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႕တယ္
နင္ကငါ့ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လို႔လဲတဲ့
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းခါမိတယ္
သမီးရည္းစားထက္နည္းနည္းေလးပိုမိတာပါ
ဒါေပမယ့္ရလာဒ္ကစိတ္မေကာင္းစရာ
ဒီလိုမ်ဳိးေလးေပါ့...။

၁၅၀၀ + ၁ = zero

------xxxxxxx----------

တကယ္ေတာ့ သူသည္ လည္ဆံေမႊးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ ျဖစ္သည္။ (အနည္းဆံုးေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္)။ သာမန္ကေလးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ေတာ္သည္၊ ဥာဏ္ရည္ျမင့္သည္၊ ၾကိဳးစားသည္။ တစ္ခ်ိန္ကသူလိုခ်င္ခဲ့ေသာ ဆုတစ္ခုအတြက္ အိပ္မေန ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္။ (ယခုျပန္ေတြးရင္း ရယ္ေနပါသည္)။ သူ႕ကိုေမြးသည့္ ေန႔သည္ပင္လွ်င္ သာမန္ထက္ထူးျခားေသာ ေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ ႏွစ္ေပါင္း 20 အတြင္း အေအးလြန္ကဲ ဆံုးေန႔ဟု စံခ်ိန္တင္ေသာေန႔၏ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီ တိတိတြင္ လူ႔ေလာကသို႔ ေရာက္ရွိျခင္းျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ သူ႕ကိုယ္သူ႕ တစ္ခါတစ္ရံ ေအးခ်မ္းျခင္းကို သယ္ေဆာင္လာေသာ ေကာင္းကင္တမန္ဟု မရွက္ဘဲေျပာတတ္ေလသည္။

သူ႕ဘဝ၏အစပုိင္းသည္ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိး၊ အသိုင္းအဝိုင္း ႏွင့္ပင္ လံုးခ်ာလည္လိုက္ခဲ့ေသာ ေန႔မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေလွာင္အိမ္ထဲမွ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။ အမ်ားက ခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ အထင္ၾကီးၾကသည္။ သူ႔မိဘမ်ားက ဂုဏ္ယူၾကသည္။ ေပ်ာ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူမေပ်ာ္ခဲ့။ ရံုသြင္းျပခံထားရေသာ အေကာင္တစ္ေကာင္လို ခံစားေနရသည္။ သူ ျငီးေငြ႕လွပါျပီ။

ေအာင္ပြဲခံတဲ့ည

အိမ္ထဲကို ေခါင္းေလးျပဴျပီး ၀င္ရံုရွိေသး မာန္ဖီျပီး ေအာ္လိုက္တဲ့ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ က်ဳ႔ပ္ေတာင္ ရုတ္တရက္ေတာ့ လန္႔သြားတယ္။

ေၾကာင္ေၾကာက္တဲ့ တေစ ၦဆိုျပီး နာနာဘာ၀ေလာကမွာ သိကၡာက်စရာေတြ ျဖစ္ကုန္ဦးေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားတင္းျပီး အခန္းထဲကို ၀င္လိုက္ရတယ္။

‘ဟဲ့ ပူစီ၊ ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္း’

ေကာင္မေလး လွည့္ေအာ္လိုက္မွ သေကာင့္သားလဲ ျငိမ္သြားေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ က်ဳပ္ကို မ်က္လံုးၾကီး ျပဴးျပီး ၾကည့္ေနလိုက္ေသး။

ေခါင္းစဥ္မပါတဲ့ စာသားမ်ား

ဟိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ နားေထာင္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာသီခ်င္းပါ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္း သံစဥ္ကို ျမန္မာစာသားထည့္ျပီး ဆိုထားတာ။ သူငယ္ခ်င္းက နားေထာင္ရင္းေျပာတယ္။

“ေကာ္ပီၾကီး...” တဲ့

ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ အေတြးေတြဝင္လာတယ္။ အႏုပညာမွာ ေကာ္ပီရွိသလား။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က အႏုပညာပစၥည္းမွန္ေပမယ့္ ေကာ္ပီသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကေရာ။ အႏုပညာေျမာက္ရဲ့လား။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္းကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ျငင္းေနၾကတယ္။ သူက အႏုပညာမွာ ေကာ္ပီမရွိဘူး။ ေကာ္ပီပစၥည္းေတြဟာ အႏုပညာမေျမာက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္ပီလည္း အႏုပညာပဲ။ စသည္ျဖင့္ေပါ့။

ဒီဟာ နင့္အတြက္....

မင္းငါ့ကို လြမ္းလားမေသခ်ာေပမယ့္ ငါ့အလြမ္းေတြကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ခ်စ္သူ။ အထူးသျဖင့္ မိုးသံ တေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔ စိုစြတ္တဲ့ညေတြမွာ ငါ့အလြမ္းေတြ ေျခာက္ေသြ႕ေနပါတယ္ ခ်စ္သူ။ နင္ေပ်ာ္ေနျပီလား ခ်စ္သူ။ ငါကေတာ့ ငိုေနပါတယ္။ မ်က္ရည္မက်ေတာ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္ေနတယ္ခ်စ္သူ။ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိေပမယ့္ ငါေနတတ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ ခ်စ္သူကိုငါ ထားရစ္ခဲ့တာလား။ ခ်စ္သူက ငါ့ကို ခ်န္ခဲ့တာလား။ မေသခ်ာေပမယ့္ ငါနင့္ကို အင္မတန္ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ခ်စ္သူ။ ခ်စ္သူငါ့ကို ခ်စ္ခဲ့ရဲ့လား…….။

အႏိုင္မခံ

ငါ့အား ဖံုးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္ညသန္းေခါင္ ဤအေမွာင္တုိက္အတြင္းမွေန၍ အႏိုင္မခံ အရံႈးမေပးတတ္ေသာ ငါ၏စိတ္ကို ဖန္ဆင္းေပးသည့္ နတ္သိၾကားတို႔အား ငါေက်းဇူးဆိုပါ၏။

ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ဆုပ္တြင္းသို႔ က်ေရာက္ေနေသာ္လည္း ငါကားမတုန္လႈပ္။ မငိုေၾကြး။ ကံတရား၏ ရိုက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ငါ့ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏။ ဦးကားမညႊတ္။

ဤေလာဘေဒါသၾကီးစိုးရာ ဌာန၏အျခားမဲ့၌ကား ေသျခင္းတရားသည္ ေၾကာက္ဖြက္ရာ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ငါ့အားမတုန္လႈပ္သည္ကိုသာ ေတြ႕ရအံ့။

သုဂတိသို႔သြားရာ တံခါးဝသည္ မည္မွ်က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တို႔ကို မည္မွ်ပင္မ်ားစြာ မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကားဂရုမျပဳ။ ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍ ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္ဝိဥာဥ္၏ အၾကီးအမွဴးျဖစ္ေလသည္။

William Ernest Aenley(1849-1903) ၏ Invictus အား ဘာသာျပန္ဆိုထားပါသည္။

အိပ္မက္=ရည္မွန္းခ်က္=ပန္းတုိင္=သုည

ဟိုငယ္ငယ္တုန္းက ဘာမွန္းညာမွန္းစသိကတည္းက ခုႏွစ္တန္း ရွစ္တန္းေလာက္ ကစျပီး အသိဥာဏ္ထဲမွာ ရည္မွန္းခ်က္ ဆိုတဲ့ ဟာေလး တစ္ခုေပၚလာခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ လူၾကီးေတြက ေတြ႕တာနဲ႔ “ေကာင္ေလး... ၾကီးလာရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ” လို႔ပဲ ေမးၾကတယ္ေလ။

ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္မွာ ပထမဦးဆံုး ျဖစ္လာတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က ရုပ္ရွင္မင္းသားလုပ္ဖို႔ဗ်။ ငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းနာမည္ၾကီးခ်င္တာ။ ျပီးေတာ့ မင္းသားအလုပ္က လူလဲ သက္သာေသးတယ္။ ေရလဲ အင္မတန္လွ်ံတာလား။ ကိုယ္သြားတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကို သိေနမယ္။ ကိုယ့္ကို လိုက္ၾကည့္မယ္။ ရုပ္စြအဆံုးဗ်ာ။ လူေသရင္ေတာင္ နာမည္မေသဘူးေလ။ ရုပ္ရွင္မင္းသားလုပ္ခ်င္တာက နည္းနည္းပါ။ နာမည္ၾကီးခ်င္တာက ပိုမယ္။

The Square Root of Three

I’m sure that I will always be
A lonely number like root three

The three is all that’s good and right,
Why must my three keep out of sight
Beneath the vicious square root sign,
I wish instead I were a nine

For nine could thwart this evil trick,
with just some quick arithmetic

I know I’ll never see the sun, as 1.7321
Such is my reality, a sad irrationality

When hark! What is this I see,
Another square root of a three

As quietly co-waltzing by,
Together now we multiply
To form a number we prefer,
Rejoicing as an integer

We break free from our mortal bonds
With the wave of magic wands

Our square root signs become unglued
Your love for me has been renewed

အနာဂတ္???

ဆယ္တန္းလဲ ေျဖျပီးသြားျပီ..။ ေအာင္စာရင္းေတြလဲ ထြက္ျပီးသြားျပီ...။ အမွတ္ေတြလဲသိျပီးသြားျပီ...။ ကဲ... ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မည္..။ ဘာတက္မွာလဲ...။

ရယ္ရတယ္...။ ေတြ႕တိုင္းေမးေနၾကတယ္..။ “ဘာတက္မွာလဲ”..တဲ့..။ ေမးတိုင္းေျဖေနရတယ္..။ မသိဘူးေလ လို႔..။ အင္းေလဗ်ာ..။ ဒီႏိုင္ငံမွာ တက္စရာဆိုလို႔ ဘာရွိလို႔လဲ...။ ေဆးအမွတ္မီရင္ ဆရာဝန္လုပ္..။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္ သေဘၤာသီး..အဲေလ.. သေဘၤာသားလုပ္..။ က်န္တာေတြ အားလံုး GTC သြား..။ ထန္းရည္ေသာက္..။ ဖဲရိုက္..။ ဒါပဲရွိၾကတယ္..။

မဂၤလာပါ

မဂၤလာပါ

ဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့လဲ မဂၤလာပါပဲ ေျပာၾကတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ မဂၤလာရွိသြားလား။ မရွိပါဘူး။ (အာေညာင္းတာပဲ အဖတ္တင္တယ္) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္လို လိမၼာခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့ လူေတြအတြက္ကေတာ့ မဂၤလာပါ ပဲ ေျပာရမွာပါ။

အခုမိုးတြင္းေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္...။ ေျပာမယ့္သာေျပာရတာပါ။ မိုးတြင္းက ေရာက္ေနျပီ။ ေန႔တိုင္းမိုးရြာျပီ။ အခုေတာ့ ေကာင္းျပီဗ်ဳိ႕။ အရင္လို မိုးရြာထဲ ေက်ာင္းသြားစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဆယ္နာရီအထိလဲ အိပ္ခ်င္အိပ္လို႔ရျပီ။ :D ေျပာစရာၾကီးေနာ္။ ဒါနဲ႔ ေအာင္စာရင္းေတြလဲ ထြက္ေတာ့မယ္။ ၇ ရက္ေန႔ဆိုလားပဲ။ ရင္ခုန္လား? ႏိုးပါ။ ဘယ္လိုမွမေနဘူး။ ကိုယ္ေျဖတာကိုယ္သိတယ္။ (က်မွာ) ဟိဟိ။

Blog ေတြျပန္မေရးျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာျပီဗ်။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္။ အရင္က Mysuboo မွာေရးတယ္ေလ။ ။အခုေတာ့လဲ...။

အခုတေလာ ကဗ်ာေတြ သိပ္ေရးခ်င္ေနတယ္ဗ်။ ၾကံဳလို႔ အရိုးရဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ျပဦးမယ္။ အတိအက်ေတာ့ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ အလြတ္မရဘူးဗ်။ မွားသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ အရိုးေရ။

“ကဗ်ာဖတ္ျပီး ကဗ်ာေရး
ဝတၳဳဖတ္ျပီး ဝတၳဳေရး
သီခ်င္းနားေထာင္ သီခ်င္းေရး
အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ
ေငြမရွိ ေငြရွာ
ျပႆနာမရွိ ျပႆနာရွာ
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ငါ
ကူးစက္လြယ္တဲ့ ေရာဂါ”

အခုလဲ ကၽြန္ေတာ္ ကူးစက္ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္။ ဘာလုပ္ခ်င္ေနလဲေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ blog ပဲျပန္ေရးေတာ့မယ္လို႔ အခုေရးေနတာပဲ။

ေရးစရာလဲ ဘာမွမရွိပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ blogger ဆိုေတာ့လဲ အဟဲ။ ၾကံဖန္ေလွ်ာက္ေရးရတာေပါ့။ သည္းခံျပီး ဖတ္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ (သိပ္လဲ ဖတ္ၾကမယ္မထင္ပါဘူး)

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဂၤလာပါ။ Black Pirate ပါခင္ဗ်ာ။