စကင္းနား၏ အေျဖမ်ား (၂)

စကင္းနားကား သက္ရွိ စိတ္ပညာဆရာေတြထဲမွာ ၾသဇာအၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ဟားဗတ္က ပါေမာကၡ၊ အျပဳအမူဝါဒ (Behaviorism) ကို ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳသူ၊ စာအုပ္ ၁၄ အုပ္ ေရးသူျဖစ္သည္။ Walden Two ႏွင့္ Beyond Freedom and Dignity ႏွစ္အုပ္လည္း ထိုသူ၏ စာအုပ္စာရင္းတြင္ ပါသည္။ အေသးစိတ္သိလိုလွ်င္ ဤေနရာ တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္သည္။ အင္တာဗ်ဴးကို ဟားဗတ္တကၠသုိလ္တြင္ လုပ္ပါသည္။ ခ်င္းတြင္းမဂၢဇင္း ယခုလထုတ္တြင္ ပါဝင္၍ ေမာင္အာကာေက်ာ္မွ မေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေမး ။    ။ ပံုသြင္းခံရတာ မရွိဘူး (Unconditioned) လို႔ ခင္ဗ်ား ယံုၾကည္သလား။
ေျဖ ။    ။ ပံုသြင္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို မသံုးပါနဲ႔ဗ်ာ။ လူဟာ လူ႕ဘဝကုိ ပံုသြင္းခံရျခင္း မရွိဘဲနဲ႔ စခဲ့တာပါ။ ပံုသြင္းျခင္း (Conditioning) က လူ႕ဘဝလမ္းမွာ ေနာက္မွျဖစ္လာတာ။ တျခားလူေတြရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြ၊ လူတစ္ေယာက္ဆီက အၾကံယူရတာ အမိန္႔ သို႔မဟုတ္ ဥပေဒတစ္ခုကို လုိက္နာရတာေတြက ေနာက္မွ ျဖစ္လာတယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆီေလ်ာ္လို႔ လုပ္ရတာေတြနဲ႔ပဲ က်ဳပ္ဘဝကို ျဖည့္ထားခ်င္တယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေျပာလို႔၊ အစိုးရက၊ ဘာသာတရားက၊ စီးပြားေရးစနစ္က ခိုင္းလို႔ေစလို႔ လုပ္ရတာေတြထက္ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္လို႔ လုပ္ရတာမ်ဳိးက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တယ္။


ေမး ။    ။ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ဘာေၾကာင့္ရွိရသလဲ။ မေကာင္းမႈေတြ ဘာေၾကာင့္ရွိရသလဲ။
ေျဖ ။    ။ ဆင္းရဲမႈေတြကိုျဖစ္ေစတဲ့ အေျခအေနကို ၾကည့္ရမယ္။ ဒါက တျခားလူေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြပဲ။ တိရစာၦန္ေလာကမွာ ဒုကၡေတြ ျပည့္ေနတာေပါ့။ တစ္ေကာင္ကို တစ္ေကာင္က အစာအျဖစ္ စားေနတာမဟုတ္လား။ ဒုကၡျဖစ္ေစတာေပါ့။ လူေတြကေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေကြကြင္းရလို႔၊ အျပစ္ဒဏ္ခံရလို႔ စသည္ျဖင့္ ဒုကၡေတြ႕ၾကတာေပါ့။ ဒါပါပဲ။ အထက္ဘံုကေစစားလို႔ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္မို႔ က်ဳပ္တို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းတာ တစ္ခုခုျဖစ္တယ္ဆိုတာက မေကာင္းျခင္းဆိုတာ ဘာလဲဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ေဘးေရာက္ေစတဲ့ အေျခအေနေတြကို ဆိုလုိတာလား။ တျခားလူေတြကို ေဘးေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္တဲ့ လူေတြကို ဆိုလုိတာလား။ အာဖရိကမွာ ျခေသၤ့ေတြက ဒရယ္ေလးေတြကို ကိုက္သတ္ျပီးစားတယ္။ ဒရယ္ေတြဘက္ကၾကည့္ရင္ ျခေသၤ့ဟာ မေကာင္းတဲ့သတၱဝါပဲ။ တခ်ဳိ႕တိရစာၦန္ေတြက လြန္လြန္ကဲကဲ လုိတာထက္ပိုျပီး သတ္ျဖတ္တယ္၊ ေပ်ာ္လို႔ သတ္သတဲ့။ ခဲြစိတ္ဆရာဝန္ေတြက လူေတြ နာက်င္မယ္သိလ်က္နဲ႔ ခြဲၾကစိတ္ၾကတယ္။ အားလံုးဟာ ရလာမဲ့ အက်ဳိးဆက္ေပၚ မူတည္တာပါပဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ယင္တစ္ေကာင္ရဲ႕အေတာင္ပံကို ဆြဲႏႈတ္ေနတယ္။ မေကာင္းဘူးလို႔ သိမွမသိဘဲ။ ယင္ေကာင္ဟာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ကစားစရာေလးပဲ။ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအျပဳအမူဟာ သဘာဝမက်တဲ့ အျပဳအမူေပါ့။

ေမး ။    ။ ဘာသာတရားေတြအေပၚ ဆရာ့အယူအဆ။
ေျဖ ။     ။ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာတရားေတြက ဒီကမာၻကို စြန္႔လို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုလို႔ ယူဆၾကတာက မ်ားတာပဲ။ အနာဂတ္ကမာၻ၊ အနာဂတ္ေလာကကိုသာ ေမွ်ာ္ၾကတာပဲ။ ကြန္ဖ်ဴးရွပ္ဝါဒလို ဘာသာတရားကေတာ့ က်င့္ဝတ္နီတိကိုပဲ ေဟာတယ္။ ဘာသာတရားေတြဟာ ေဒါင္လိုက္စနစ္ေတြ၊ ေဂါ့ဒ္ကေန အေပၚကေန ေအာက္ကိုညႊန္တာခ်ည္းပဲ။ ဘာသာတရားအမ်ားစုကေတာ့ တခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အေကာင္းဘက္အက်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကက္သလစ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ဆိုပါစို႔။ သိပ္လည္းမစဥ္းစားဘူး၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ဖို႔လည္း အလြန္မေၾကာင့္ၾကဘူးဆိုရင္ ဘာသာတရားကိုသက္ဝင္ရတာ ေကာင္းတယ္။ ေတာင္ေတာင္အီအီစဥ္းစားတယ္ ပဋိသေႏၶတားျခင္းကိုဆန္႔က်င္လို႔ ျဖစ္လာမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အက်ဳိးဆက္ေတြကိုလည္း သိတယ္ဆိုရင္ ဘာသာတရားကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ျခင္းကေန ဘာမွရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာသာတရားကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ကဘာတုန္း။

ဘာသာတရားေတြ ဘယ္ကေရာက္လာတာတုန္း။ ေမးခြန္းေတြရွိမွာေပါ့။ ဘာသာတရားေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာျပီး ေျဖၾကည့္တာေပါ့။

ဓမၼေဟာင္းနဲ႔ ဓမၼသစ္က်မ္းေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ေရးခ့ဲပါသလဲ။ ဘယ္တုန္းက ေရးခဲ့ပါသလဲ။ ဘယ္သူက ေရးခ့ဲပါသလဲ။ သမုိင္းေနာက္ခံက ဘယ္လိုပါလဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြကို က်ဳပ္ အလြန္စိတ္ဝင္စားတယ္။ သမၼာက်မ္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕စကားပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကျမြတ္ဟတာေတြပဲ ေရးထားတာလို႔ ယံုၾကည္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဒါမ်ဳိးကို လက္ခံႏုိင္မယ္မဟုတ္ဘူး။

ဓမၼေဟာင္းက်မ္းေတြ ေရးခဲ့တုန္းက အေျခအေနေတြ အထူးအားျဖင္း အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြကို ယခု က်ဳပ္တုိ႔ သိၾကျပီ။ ယခုတေလာကမွေတြ႕လာတဲ့ ခရစ္ဝင္က်မ္းသစ္ေတြကေန က်ဳပ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သိလာၾကပါတယ္။ ဥပမာ - စိန္႔ဂၽြန္ရဲ႕ အေရးအသားေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေရြးခ်ယ္ထားတာကိုး၊ တရားႏုေတြကို ပယ္ထားတာ၊ အားလံုးပယ္ထားတာပဲ သားေရစကၠဴလိပ္ေတြထဲက်မွ ျပန္ေတြ႕တာ။ သမၼာက်မ္းထဲမွာပါတဲ့ အပိုင္းက ေပါလ္နဲ႔ တျခားသူေတြရဲ႕ အေရးအသားေတြပဲ။ သူတို႔ကပဲ ခရစ္ယာန္သာသနာဆုိတာ ဒါပါပဲလို႔ ေျပာလိုက္တာ။

ဗုဒၶဘာသာက အတၱ (self) ကို ျငင္းပယ္တယ္လို႔ က်ဳပ္ကို ေျပာျပၾကတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ သိပၸံအျမင္နဲ႔ အလြန္နီးစပ္ပါတယ္။ “အတၱကို ျငင္းပယ္ျခင္း” ကပဲ တစ္ခုခုကို စတင္ႏုိင္တာမဟုတ္လား။ အရာမွန္သမွ်ဟာ အတြင္းနဲ႔ အပ အေၾကာင္းတရားေတြက ျပဌာန္းတယ္၊ မူလက ဘာမွမရွိဘူး။

က်ဳပ္က ပရက္စ္ဘုိင္ေတးရီးယန္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၾကီးလာခဲ့ရတယ္။ ျပဌာန္းခ်က္အတုိင္းျဖစ္ေနမႈ (determination) ကို ယံုၾကည္ခဲ့ရတယ္။ ကယ္ဗင္နစ္ဆင္း (calvinisim) ကိုလည္း က်ဳပ္ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဂုဏ္က်က္သေရ (grace) ကို အလုပ္လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ပဲ ရႏုိင္သလား . . အဲဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကိုသိခ်င္တယ္။ အဲသလိုဆိုရင္ ဂုဏ္က်က္သေရဟာ ဂုဏ္က်က္သေရ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ ဆု (reward) အေနနဲ႔ ေကာင္းကင္ဘံု ေရာက္တာမွမဟုတ္တာ။ က်က္သေရရွိဖုိ႔အတြက္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္ က်က္သေရရွိမွာလဲ။

ေမွ်ာ္မွန္းျပီး လုပ္လို႔ရတဲ့အရာဟာ ဂုဏ္က်က္သေရ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲ။ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္တစ္လံုး ေကာက္ရလို႔ ရဲကိုသြားအပ္တဲ့အခါ ခင္ဗ်ားပဲ ယူလိုက္ေပေတာ့လို႔ ရဲကေျပာရင္ . . ခင္ဗ်ားလုပ္တာက ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ရခ်င္လို႔လုပ္တာ မဟုတ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားအလုပ္က က်က္သေရရွိတာေပါ့။ ခင္ဗ်ား က်က္သေရရွိတာေပါ့။ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္တယ္၊ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ရတယ္၊ ဒီႏွစ္ခုက အလြန္ကြာျခားတာပဲ။ ခင္ဗ်ားရတဲ့ အရသာခ်င္းလည္း ကြာမွာပဲ။

မိုဟာမက္၊ မီးနဲ႔ ဓားအေၾကာင္းေတာ့ က်ဳပ္ နည္းနည္းပဲ သိပါတယ္။ အာရပ္ေတြဟာ မိုဟာမက္ ေက်နပ္စရာေတြကို အတိအက်လုပ္ေနတယ္လို႔ က်ဳပ္ ယူဆတယ္။ သူ႕ကို မသက္ဝင္သူေတြကို မ်ားႏုိင္သမွ်မ်ားမ်ား သတ္ေနၾကတယ္ေလ။

ဘာသာတရားေတြဟာ ထင္ထင္ရွားရွားကုိပဲ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲေနၾကတာပါပဲ။ ပစၥဳပၸန္ကိုလြန္ျပီးေဟာတဲ့ သက္ဝင္ယံုၾကည္မႈတစ္ခုခုမွ မရွိတဲ့ လူတစ္စုကို အျပံဳလိုက္ေတြ႕ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ လူမွာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈတစ္ခုခု ရွိကို ရွိရမယ့္သဘာဝ ရွိေနတယ္ထင္ပါတယ္။

ဘာသာတရားမရွိရင္ လူမွာ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ၊ မ်က္စိေတြမပါမ်ား မပါတဲ့ လူအေၾကာင္းကို ေျပာရတာခက္တယ္။ မ်က္စိမပါတဲ့ တိရစာၦန္ေတြေတာ့ ရွိတယ္။ သူတို႔က သူတို႔လမ္းသူတို႔ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ သြားႏိုင္တာ ေတြ႕ရတယ္။

ေမး ။    ။ လူ႔သမုိင္းက ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကိုမ်ား ေတြ႕ခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ ။    ။ က်ဳပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ဖရန္စစ္ေဘကြန္အေၾကာင္း ဖတ္ဖူးတယ္။ သူ႕သိပၸံဒႆနနဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႕ သိပၸံဒႆနက တူတယ္။ က်ဳပ္သူနဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္။ သူလိုျဖစ္ခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူ႕ေနပံုထုိင္ပံုစရိုက္ကို က်ဳပ္ မၾကိဳက္လို႔ပါ။ သူေျပာခဲ့တာေတြကို ပိုျပီးရွင္းလင္းေအာင္ ေဟာပါအံုးလို႔ ေမးခ်င္တာေၾကာင့္ပဲ ေတြ႕ခ်င္တာပါ။ သူ႕မွာ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ အယူအဆတစ္ခု ရွိတယ္။ သဘာဝကိုေစစားဖို႔ရာ သဘာဝကို နာခံရမယ္ (Nature, to be commended, must be obeyed တဲ့) သဘာဝနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ က်ဳပ္တို႔က သဘာဝကို တံု႔ျပန္ရမယ္၊ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ အယူအဆ။

သူ႕အယူအဆေနာက္တစ္ခုက “စာအုပ္ဟာ သိပၸံေနာက္လိုက္ရမယ္ သိပၸံဟာ စာအုပ္ေနာက္ မလုိက္ရဘူး။ အေၾကာင္းျခင္းရာေတြရဲ႕ ပကတိကိုရွာေဖြ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို မယံုလိုက္ေလနဲ႔။” အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ နိယာမေပါ့။

ေမး ။    ။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ တစ္ခုခုကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္အရာကုိ ေျပာင္းလဲခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ ။    ။ တစ္ခုပဲ အေရြးခုိင္းရသလားဗ်ာ။ ပညာေရးကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲပစ္ခ်င္ပါတယ္။ ယခုပညာေရးကို ကိုင္တြယ္ပံုက ဆုိးလြန္းလို႔ပါ။ က်ဳပ္က ေလာကၾကီးတစ္ခုကို ေမွ်ာ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြကို ပညာေရး၊ တုိင္ပင္ျခင္း၊ အၾကံဥာဏ္ေပးျခင္း၊ ကုသျခင္းနည္းေတြနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။

ကမာၻၾကီးကို ျပဌာန္းေနတဲ့ အဓိက အင္စတီက်ဴးရွင္းငါးခုရွိတယ္။ အစုိးရ၊ ဘာသာတရား၊ ေဘာဂေဗဒ၊ ပညာေရးနဲ႔ ကုသျခင္း (ကုသျခင္းဆိုတာ လူေတြနဲ႔တုိင္ပင္ လူေတြေျပာတာ နားေထာင္ျပီး အၾကံဥာဏ္ေပးျခင္းကို ဆိုလုိတယ္။) ပဲ။ ပထမသံုးခုက ေျဗာင္က်တဲ့ နည္းေတြကို သံုးတယ္။ အစိုးရက မွားတဲ့အျပဳအမူ၊ ဥပေဒနဲ႔မညီတဲ့ အျပဳအမူေတြကို အျပစ္ေပးတယ္။ ဘာသာတရားကေတာ့ ဆုေပးဒဏ္ေပးလုပ္တယ္။ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြက ပစၥည္းေတြနဲ႔ လူေတြကို ခုိင္းတာပဲ။ အျပစ္လည္းေပးတာပဲ။ လူတစ္ေယာက္က တနလၤာေန႔ မနက္ကေန ေသာၾကာေန႔ ညေနထိ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုရံုနဲ႔ လခရတာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကီးၾကပ္သူတစ္ေယာက္ေအာက္မွာ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရင္ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရမယ္။ လူဟာ ကၽြန္တစ္ေယာက္လိုပဲ ႏွင္တံကိုင္ထားတဲ့ သခင္တစ္ေယာက္နဲ႔။

ေက်ာင္းဆရာေတြနဲ႔ အတုိင္ပင္ခံကုသေပးသူ (Therapists) ေတြက်ေတာ့ သူတို႔အလုပ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ တပည့္ေတြ၊ လာတုိင္ပင္သူေတြကို အားရွိေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္။ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ စာအုပ္ေတြဆီ ဆရာေတြဆီ ျပန္ျပန္လာေနရတယ္ဆုိရင္ ဒီေက်ာင္းသားဟာ ေကာင္းေကာင္းအသင္မခံရလို႔ပဲ။ စိတ္ကုဆရာဝန္ဆီ ျပန္လာေနရတဲ့ လူနာဟာ မေပ်ာက္လို႔ပဲ။ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ ကမာၻၾကီးဟာ လူေတြကို ထိန္းကြပ္ထားတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ ကမာၻၾကီးျဖစ္တယ္။

ေမး ။    ။ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ အေျခခံအားျဖင့္ ကြာျခားတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါသလား။
ေျဖ ။    ။ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္မဟုတ္တဲ့ ကြာျခားတာေတြ ရွိတယ္လုိ႔ က်ဳပ္ထင္တယ္။ ေသခ်ာေပါက္ကြာတာတစ္ခု ရွိတယ္ေလ။ မိန္းမကပဲ ကေလးေမြးႏုိင္တာေလ။ လိင္ကြာျခားမႈေၾကာင့္ ခြဲျခားမႈေတြ အျမဲတမ္းရွိေနမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ က်ဳပ္ထင္တယ္။

ေမး ။    ။ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေရးအၾကီးဆံုးအရာက ဘာပါလဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သုေတသနလုပ္ငန္းလား၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိသားစုလား။
ေျဖ ။    ။ က်ဳပ္ကို နားမလည္ၾကတဲ့ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ ေမးခြန္းပဲဗ်။ မြန္တိန္း (Montaigne) ကို ေမးခြန္းတစ္ခု အေမးခံရဖူးတယ္လို႔ က်ဳပ္ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ေျမျမွဳပ္ပစ္မွာလား ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကေလးေတြကိုလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေပါ့ဗ်ာ။ မြန္တိန္းရဲ႕ အေျဖက ကေလးေတြတဲ့။ (Would you rather bury your books or your children? Montaigne answered, "My children".)

က်ဳပ္လည္းပဲ အလားတူ က်ဳပ္သားသမီးေတြကို ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႏႈိင္းယွဥ္ရရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ မ်ဳိးဗီဇေတြထက္ပိုျပီး က်ဳပ္ရဲ႕စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ကမာၻၾကီးအတြက္ က်ဳပ္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္ သားသမီးေတြကို အလြန္ခ်စ္ပါတယ္။ သူတို႔ကို ေျမျမွဳပ္ပစ္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေပတဲ့ ဒီလိုေရြးခ်ယ္မႈမ်ဳိး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါရေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ ဒါေပတဲ့ က်ဳပ္ခႏၶာနဲ႔ က်ဳပ္စိတ္ကူး ေရြးရမယ္ဆုိရင္လည္း က်ဳပ္ခႏၶာကိုပဲ ေျမျမွဳပ္ပစ္မွာပါ။

အကယ္၍သာ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ေပၚလာျပီး “က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကို ဘဝအသစ္တစ္ဖန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ပံုသြင္းခံရတာမ်ဳိး မရွိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစမယ္ ခင္ဗ်ားအသက္ရွင္ေနခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြအားလံုးကိုလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္မယ္” လို႔ ေျပာရင္ က်ဳပ္က ျငင္းမွာပဲ။ က်ဳပ္ ကံေကာင္းတဲ့သူပဲ၊ ဒီေနရာက က်ဳပ္အတြက္နဲ႔ ကမာၻၾကီးအတြက္ က်ဳပ္ဘဝ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္စမွာထက္ အမ်ားၾကီး အေရးၾကီးပါတယ္။