ဇာတ္လမ္းတစ္ပိုင္း

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေကာင္မေလးသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကပါသည္။ ထိုအခ်စ္အမ်ဳိးအစားကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ ဤသည္မွာ ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္သည္ “ကေလးသူငယ္” ဘဝမွ ကၽြတ္လြတ္ျပီးခါစ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ ထုိခံစားခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းစဥ္တပ္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။

ေကာင္မေလး၏ မိဘမ်ား တစ္နယ္တစ္ေက်းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည့္ေန႔တြင္ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။ ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို “ဒီဟာနင့္အတြက္။ ဒီဟာ နင္ပဲ” ဟုေျပာပါသည္။ အရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နည္းနည္းမွ မတူပါ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္မေလးက ထိုအရုပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ဟု ေျပာသျဖင့္ ထိုအရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သြားပါသည္။


ေကာင္မေလးတို႔မိသားစု ေျပာင္းေရႊ႕ေသာ ကားကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္ထဲတြင္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ ဝမ္းနည္းျခင္းကို ခံစားမိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ… ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အရုပ္ကေလးကို ကိုင္ထားပါသည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ေတြ႕ရန္ေန႔သည္ မေသခ်ာေသာ အနာဂတ္တြင္ရွိသည့္ အေၾကာင္းကိုေတြးမိရင္း ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းနည္းလာမိဟန္ တူပါသည္။ အရုပ္ကေလးကေတာ့ ဝမ္းနည္းမလား ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ အရုပ္ကေလးသည္ အရုပ္ျဖစ္၍ ခံစားခ်က္မရွိႏိုင္ေသာ္လည္း အရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေန၍ ဝမ္းနည္းမည္ဟု ယူဆရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ေကာင္မေလးလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပင္ မ်က္ရည္ဝဲေနလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္အရုပ္ကေလးကို စာအုပ္စင္၏ အေပၚဆံုးအထပ္တြင္ ေနရာေပးထားပါသည္။ စာအုပ္စင္၏ ထိုအထပ္ တစ္ခုလံုးကို အရုပ္ကေလး၏ ေနရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီးေနာက္တြင္ အျခားစာအုပ္မ်ားကို ထိုအထပ္မွ ေနရာေရႊ႕လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္စာက်က္ခ်ိန္တြင္ အရုပ္ကေလးက စာအုပ္စင္၏ အေပၚဆံုးအထပ္မွေန၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အရုပ္ကေလး မၾကာခဏ အၾကည့္ခ်င္းဆံုပါသည္။

တစ္ခုရွိပါသည္။ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရုပ္ကေလးေပးရာတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ “ဒါနင္ပဲ” ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းသည္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးရာတြင္ “ဒါငါပဲ” ဟု ေျပာျပီးေပးလွ်င္ ပိုမိုအဓိပၸါယ္ရွိမည္ဟု ထင္ပါသည္။ သူ႕ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ အရုပ္ကေလးကိုေတြ႕တုိင္း ေကာင္မေလးကို ကၽြန္ေတာ္သတိရႏုိင္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုကိုယ္စားျပဳေသာ အရုပ္ကေလးကို ယခုေတြ႕ေသာအခါ အရုပ္ကေလး၏ ဖန္ဆင္းရွင္ကို သတိရမိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးကို အၾကိမ္ၾကိမ္လြမ္းခဲ့ဖူးပါသည္။ “လြမ္းသည္” ဟူေသာ စကားသည္ သမီးရည္းစားမ်ားအၾကား၌သာ သံုးရန္ သင့္ေတာ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေကာင္မေလးကို လြမ္းပါသည္။ ေကာင္မေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သမီးရည္းစားမ်ား မဟုတ္ၾကသည္ကို သင္ သိရွိျပီးျဖစ္ပါသည္။ ေကာင္မေလးကို လြမ္းသည့္အခါတုိင္ သူမ၏ လက္ရွိပံုသဏၰာန္ကို ကၽြန္ေတာ္မွန္းဆၾကည့္ေနမိပါသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ သူမ အပ်ဳိၾကီးဖားဖား ျဖစ္ေနေလာက္ပါျပီ။ မ်က္ႏွာတြင္ ႏႈတ္ခမ္းနီ၊ မိတ္ကပ္မ်ားျဖင့္ အလွဆင္ထားလိမ့္မည္။ ဆံပင္အရွည္ထားေကာင္း ထားလိမ့္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးႏွင့္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ ျပည္လည္ဆံုေတြ႕ခ်င္ပါေသးသည္။

ေကာင္မေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ ရံဖန္ရံခါ ေတြ႕ျဖစ္ၾကပါသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ ေကာင္မေလး၏ အသက္အရြယ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ငါးႏွစ္က အတုိင္းပင္ရွိေနပါေသးသည္။ ေကာင္မေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကမ္းေျခတြင္ ငယ္စဥ္ကသကဲ့သို႔ သဲမ်ားႏွင့္ ေဆာ့ကစားၾကပါသည္။ ထိုအိပ္မက္မွ ႏိုးထလာေသာ အခါတိုင္း လွ်တတ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိပါသည္။

သိပ္မၾကာေသးခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေလာက၌ ခရီးသြားဟန္လႊဲ ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကပါသည္။ မျမင္တာ ငါးႏွစ္ခန္႔ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္ထဲ၌ရွိေသာ ပံုရိပ္မ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိၾကပါသည္။ ေကာင္မေလးလွ လာပါသည္။ အျခားတိုင္းျပည္တြင္ ေနထိုင္ေသာေၾကာင့္လားမသိ အသြင္အျပင္မွာလဲ အေတာ္ပင္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါသည္။

ေကာင္မေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားတြင္ ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ခင္ေၾကာင္း၊ လြမ္းေဆြးေၾကာင္း၊ ပိုင္ဆိုင္လိုေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ျဒပ္မဲ့ေသာ အႏွစ္သာရစကားလံုးမ်ား မပါဝင္ခဲ့ပါ။ ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ား၏ အေၾကာင္းမ်ား၊ ေနရာေဒသတို႔၏အေၾကာင္း၊ မိမိတို႔၏ ခ်စ္သူကိုယ္စီတို႔ အေၾကာင္း၊ ကာလတရား၏ ခႏီ ၱပါရမီ နည္းပါးမႈမ်ား စသည္တုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္ နီးလာေသာအခါတြင္မွ စကားစသိမ္းရင္း ေလာယာဥ္ဘက္ဆီသို႔ သြားရန္ ျပင္လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ေခါင္းညိတ္ျပခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါမွ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ “ဘုရားသခင္ နင့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ…” ဟုေျပာလုိက္ရာ ကၽြန္ေတာ္က ျပံဳး၍ “.. ငါ့မွာ အရုပ္ကေလးရွိသားပဲ” ဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ေကာင္မေလးက တစ္စံုတစ္ရာ ျပန္မေျပာေသာ္လည္း ငါသိသားပဲဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ အတန္ၾကာေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္အားၾကည့္ျပီးေနာက္ ေလယာဥ္ဘက္ဆီသို႔ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့သည္။