Diary Entry, 22th Feb

ဒီေန႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔က်မွ ေထြေထြထူးထူး အိပ္မေပ်ာ္တာ မဟုတ္ဘူးရယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ insomnia ျဖစ္ေနတာၾကာျပီ။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုေတာ့ genius ေတြမွ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါလို႔ လိမ္ထားတာပဲ။ အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ပဲ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း လေရာင္နဲ႔ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္က ျခံဝန္းၾကီးထဲမွာ တိုက္ေနကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အတုိင္း ေဆာက္ထားတယ္။ ဝန္းရဲ႕ အလည္ေခါင္မွာ သစ္ပင္ပန္းျခံလို္လို၊ ခ်ဳံလုိလိုရွိတယ္။ ညသန္းေခါင္းအခ်ိန္ လေရာင္တစ္ဝက္ သစ္ပင္ေတြကို ထိုးေနတာ ၾကည့္ရတာ လွတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလဲ တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ။ လေရာင္တစ္ဝက္လို႔ ေရးတာက ဒီေန႔လတစ္ဝက္ပဲ ရွိတဲ့ေန႔မို႔လို႔ရယ္။ ေဆးလိပ္ကုန္သြားေတာ့ အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္ျပီး စာထိုင္ေရးလိုက္တယ္။

စာမေရးတာၾကာေနျပီ။ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို႔စ္အသစ္မတင္ျဖစ္တာ ႏွစ္လစြန္းစြန္း ရွိေရာ့မယ္။ ဒီႏွစ္လအတြင္း ေရးျဖစ္တာနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွိတယ္။ သိမ္းထားတာေတြလဲ ပါတယ္။ အမိႈက္ပံုးထဲ ေရာက္သြားတာေတြလဲ ပါတယ္။ မတင္ျဖစ္တာကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ လမ္းမၾကံဳေသးလို႔ပဲ ဆိုရမယ္။ ပို႔စ္တစ္ခါတင္ရတာလဲ လြယ္တာမွမဟုတ္ဘဲ။ ေက်ာ္ရခြရနဲ႔။ ျပီးေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း ေကာ္နက္ရွင္အေျခအေနဆိုးတယ္။ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ လုပ္တာေတာင္မွ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္ေနျပီ။ ဘေလာ့စေပါ့ကို အခ်ိန္မေပးႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

အခ်ိန္မေပးႏုိင္ဘူးဆိုလို႔ အရမ္းအလုပ္မ်ားေနတယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးရယ္။ အခ်ိန္မေပးခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာရလိမ့္မယ္။ ခုရက္ပိုင္း အပ်င္းၾကီးတာလားေတာ့မသိဘူး။ ဘာအလုပ္မွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္ခ်င္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အျပင္လည္း သိပ္မထြက္ေတာ့ဘူး။ ညေနပုိင္းခဏေလာက္ပဲ ထြက္တယ္။ တစ္ေနကုန္ အခန္းထဲမွာ စာထုိင္ဖတ္ေနတာမ်ားတယ္။ ၾကြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခုတေလာ စာအရမ္းဖတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီတစ္ပတ္အတြင္း ဖတ္ျပီးသြားတာ ေလးအုပ္ရွိတယ္။ ကမာၻျပားျပီ (ေက်ာ္ဝင္း)၊ ကၽြန္မခ်စ္ေသာေယာက္်ားမ်ား (ဂ်ဴး)၊ Old Man and The Sea (Heminway)၊ Kafka on the shore (Haruki Murakami)။ ဒီၾကားထဲ anime ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ၾကည့္ျဖစ္ေသးတယ္။

ၾကံဳတုန္း kafka on the shore အေၾကာင္းေျပာခ်င္တယ္။ အဂၤလိပ္လိုေရးတဲ့ ဂ်ပန္ၾကီး Haruki Murakami ရဲ႕ ဝတၳဳရွည္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ဦးေတဇာတကူးတက ေမးလ္ပုိ႔ျပီးကို ညႊန္းတ့ဲစာအုပ္။ အေရးအသား၊ ဇာတ္လမ္း၊ ေျပာစရာမလိုေအာင္ ေကာင္းတယ္။ ျမန္မာျပည္က ေမာ္ဒန္ေယာင္ဝတၳဳမတိုမရွည္ေတြနဲ႔ ဘာကြာသလဲ သိခ်င္ရင္ ဖတ္ၾကည့္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အျခားဝတၳဳတို စာအုပ္ေတြလဲ ဖတ္ေကာင္းတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ဦးမယ္။

ေရးေနတာက ဘယ္ေလာက္မွ မရွိေသးဘူး။ ေရးစရာက ကုန္သြားျပီ။ တကယ္ေတာ့ ေရးစရာက ကုန္တယ္ေတာ့ မရွိႏုိင္ဘူးရယ္။ ဆက္မေရးတတ္ေတာ့တာလို႔ ေျပာရမယ္။ ေလးနာရီ ခြဲျပီ။ ငါးနာရီေလာက္ဆို အင္းယားကန္ဘက္ သြားရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိတယ္ ျပန္လာရင္ အိပ္ငိုက္မွာနဲ႔ေတာ့ အေတာ္ေလာက္ပဲ။ Laptop ကို virus scan လုပ္ထားတာလဲ မျပီးေသးဘူး။ 18% ပဲျပီးေသးတယ္။ Virus file ေပါင္းက 4880 ျဖစ္ေနျပီ။ Format ခ်လိုက္ရင္ပဲ ေကာင္းမလား။ ဒါလဲ မျဖစ္ေသးဘူး။ ဆိုင္က ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ software ေတြကို ႏွေျမာတယ္။

သူစာေရးေနရင္းနဲ႔ ေဆးလိပ္ ေနာက္တစ္လိပ္ကို မီးညွိလိုက္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ကို ၾကည့္ေနျပီး ဘာဆက္ေရးရမလဲ စဥ္းစားေနတယ္။ ျပီးေတာ့ အိမ္ခန္းထဲဝင္ျပီး ေရတစ္ခြက္သြားေသာက္တယ္။ အၾကံကုန္သြားျပီထင္တယ္။ သူစာဆက္ေရးမယ္လို႔ မထင္ဘူး။ ဝရန္တာကို ထြက္လာေတာ့ လေရာင္က အားေလ်ာ့လာျပီ။ မိုးလင္းေတာ့မယ္။ လျခမ္းက စက္ဝိုင္းျခမ္းကို ပက္လက္လွန္ထားတဲ့ ပံုစံျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ ကားသံတခ်ဳိ႕တေလကလြဲရင္ တိတ္ဆိတ္ေနတုန္းပဲ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က တိုက္ကို ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ေငးၾကည့္ေနတယ္။ သူအိပ္ခ်င္လာတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူအိပ္မေပ်ာ္တာ ၾကာျပီပဲ။

ေနာက္ဆံုး ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာေတြကို ေမးၾကည့္ခ်င္တာ တစ္ခုရွိတယ္။ ဒါကို ကဗ်ာလို႔ label တပ္လိုက္ရင္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ခံစားျပီး ဖတ္ၾကည့္ေပးႏုိင္မလား။ းP