ကံအေၾကာင္း

မေန႔ညက ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း စံုလို႔ေပါ့။ ဘာသာေရး ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္းေတြလဲ ေရာက္သြားတယ္။ အရင္အပတ္က သၾကၤန္တြင္း ဗံုးေပါက္တဲ့အေၾကာင္းလဲ ေရာက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဟိုေဝဖန္ ဒီေဝဖန္ လုပ္ေနတုန္း အကိုၾကီးတစ္ေယာက္က ဗံုးေပါက္တဲ့အထဲမွာ ဒဏ္ရာရျပီးေသသြားတဲ့လူေတြလဲ သနားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ သူတို႔ကံေပါ့။ သူတို႔ အတိတ္ဘဝကုသိုလ္ကံ မေကာင္းခဲ့လို႔ ဒီဘဝမွာ ဒီလိုမ်ဳိး ၾကံဳရတာ လို႔ေျပာလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ရင္း အဲ့ဒီစကားကို သေဘာမေတြ႕ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ သိမႈထဲမွာ ကံဆိုတဲ့အရာကို နားလည္လြဲေနၾကတယ္လို႔ ထင္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အခုေဆြးေႏြးမွာက ဘာသာေရးအေနနဲ႔လဲ နည္းနည္းပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာထားသေလာက္ေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္အတြင္းက ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားတဲ့ ကံ ဆိုတဲ့ဟာအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္။

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားဖူးၾကလိမ့္မယ္။ တစ္ခုခု အဆင္မေျပတာနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ျပီဆိုရင္ ကံမေကာင္းလို႔ကြာ ဆိုတာမ်ဳိး ၾကားဖူးၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔ေျပာေနတဲ့ ကံမေကာင္းလို႔ကြာဆိုတဲ့ စကားရပ္ထဲက ကံဆိုတာရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ၾကိဳတင္ၾကံစည္ထားသလိုၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔လဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္လိုက္ဘူး။ ကံမေကာင္းလို႔ ျဖစ္သြားတာ။ သူ႕မွာအျပစ္မရွိဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ဳိး။ ဒီကေန ေကာက္ခ်က္ဆြဲၾကည့္လိုက္ရင္ ကံဆိုသည္မွာ ၾကိဳတင္စီမံထားေသာ တုိက္ဆုိင္မႈ လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိထားတဲ့ ကံေရာ ဗုဒၶဘုရားေဟာတဲ့ ကံေရာက မိမိျပဳလုပ္တဲ့ အျပဳအမူကိုပဲ ေျပာတယ္လို႔ထင္တယ္။ ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔ လူတကာနီးနီး သိၾကေပမယ့္ အလုပ္ေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ကံ အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိၾကတယ္လို႔ မထင္ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားတဲ့ ကံဆုိတာက ဗြက္အိုင္ထဲဆင္းလို႔ ရံႊ႕ေပတယ္ ဆိုတဲ့ ဟာမ်ဳိးပဲ။ အရမ္းေဝးတဲ့ အတိတ္ဘဝေတြ ပဌာန္းဆက္ေတြနဲ႔ သိပ္ဆိုင္လွတယ္မထင္ဘူး။ ေညာင္ဦးကမ္းပါးျပိဳလို႔ စပၼနဂိုရ္က ႏြားမၾကီး ေပါင္က်ဳိးတဲ့ ကံမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ အခုလက္ရွိ အလုပ္က အခုလက္ရွိ တန္ျပန္သက္ေရာက္တဲ့ဟာမ်ဳိးပဲ။ ဘာသာေရးမွာလဲ ဒီလိုပဲ ဆိုလိုတာလို႔ ထင္တယ္။ အခုလို ဗံုးေပါက္ျပီး ေသဆံုးတာကလဲ အက်ဳိးအေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္သြားတာမ်ဳိးပဲ။ ကာယကံရွင္ရဲ႕ အားထုတ္မႈ တစ္စြန္းတစ္စမွ မပါဝင္ဘူး။ သူတို႔ အတိတ္ဘဝက မေကာင္းတာေတြလုပ္ခဲ့လို႔ ျဖစ္သြားတာမ်ဳိးဆိုတာကို လက္မခံဘူး။ သူတို႔ကံမေကာင္းလို႔ ျဖစ္သြားတာ ဆိုတာက သူတို႔ရဲ႕ အျပစ္ရွိလို႔ ျပန္ခံရတာမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ အခုက အျပစ္မဲ့ျပီး ဘာမွမသိတဲ့လူေတြ ခံစားသြားရတဲ့ကိစၥ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လဲ ဘာမွတတ္ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ကံမေကာင္းလို႔ လုိ႔ေျပာလို႔မရဘူး။

ဒါကို အတိတ္ဘဝဆိုတာၾကီးကို လက္ကိုင္ထားျပီး ျငင္းေနလို႔လဲမရဘူး။ အတိတ္ဘဝဆုိတာက အရမ္းေဝးလြန္းပါတယ္။ အပင္ေပၚက ခုန္ဆင္းျပီးလို႔ နာရီဝက္ေလာက္ေနမွ လက္က်ဳိးတယ္ဆိုတာက ယုတိၱရွိလွတယ္မဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ဒါၾကီးကို ေခါင္းထဲထည့္ျပီး ေျပာေနစရာမလိုဘူး။ အတိတ္ဆိုတာမ်ဳိးက ကိုယ္ေတြလဲ ဘာမွတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမွမဟုတ္တာ။ ဒါကို သြားစဥ္းစားေနလို႔ကေတာ့ ဆံပင္ကၽြတ္ရံုပဲ ရွိေတာ့မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေနတဲ့ အခုလက္ရွိကိုပဲ အာရံုစိုက္ဖို႔ အေရးၾကီးတာ။ အတိတ္ဘဝဆိုတဲ့ မျမင္ႏုိင္ မသိႏုိင္တာၾကီးကို ယံုဖို႔ဆုိတာက မ်က္စိႏွစ္လံုးကို ပိတ္လိုက္ျပီးေတာ့ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္မွပဲ ရမွာ။ လူေတြရဲ႕ အေျခအေနက ခရီးတစ္ခုကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး ေခၚလာတာ ခံရတဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုပဲ။ သူ ဘယ္ေနရာက လာတာလဲဆိုတာကို သူမသိဘူး။ ေရွ႕ဆက္သြားလို႔ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကိုလဲ မသိဘူး။ ရပ္ေနလို႔လဲ ဘာမွမထူးဘူး။ ေရွ႕ဆက္သြားလိုက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ အျခားလူတစ္ေယာက္က ေရွ႕ခရီးတစ္မုိင္ေလာက္မွာ ေရအိုင္ရွိတယ္၊ ဖိနပ္ခၽြတ္ျပီးသြား၊ ေရွ႕ေနာက္မွခၽြတ္မယ္ဆုိရင္ ေရစိုလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာတာနဲ႔လဲေတြ႕ရတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ သူစဥ္းစားရမွာက ဖိနပ္စီးသြားသင့္လား ခၽြတ္သြားသင့္လားဆိုတာပဲ။ ဖိနပ္ခၽြတ္သြားမယ္ဆိုရင္ အခုကတည္းက ေျခေထာက္နာမယ္ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕မွာက ေရအုိင္ၾကီး တကယ္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ေစာေစာခၽြတ္ထားရတာ သက္သာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရအိုင္က တကယ္မရွိပဲ တစ္မိုင္မေရာက္ခင္မွာတင္ ခရီးက ဆံုးသြားႏုိင္ေသးတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ မ်က္စိမွိတ္ျပီး တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါက ဘာသာေရးရဲ႕ သေဘာပဲ။

ကံကို ဘုိလိုအဓိပၸာယ္ျပန္ရင္ေတာင္ fate တို႔ destiny တို႔ ျပန္လို႔မရဘူး။ fate တို႔ destiny ဆိုတာက ပံုေသသတ္မွတ္ျပီးသား ဇာတ္ညႊန္းသေဘာမ်ဳိးေျပာတာ။ ျမန္မာေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ ကံ ဆုိတာက action ဒါမွမဟုတ္ cause ကို ေျပာတာ။ reaction ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုကို ကံလို႔ေခၚတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဗံုးေပါက္တဲ့ကိစၥကို ကံမေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတာကို လက္မခံႏုိင္ဘူး။ အတိတ္ဘဝက လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံေၾကာင့္လို႔ ေျပာလာရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပါးစပ္ပိတ္ေနေတာ့မွာပဲ။ မေျပာတတ္ဖူး ဟုတ္ခ်င္ေတာ့လဲ ဟုတ္မယ္။