ပေလတိုရဲ႕ ဖီဒိုကို ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ပထမတစ္ေခါက္နဲ႔ တစ္ႏွစ္တိတိ ျခားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ပေလတိုရဲ႕ စာမ်ဳိးဟာ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တုိင္း ျပန္ဖတ္ၾကည္သင့္တဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးေတြလို႔ ထင္တယ္။ ပထမတစ္ေခါက္နဲ႔ ဒုတိယတစ္ေခါက္ နားလည္ပံုခ်င္းသာကြာတာမဟုတ္ပဲ အသိသစ္ေတြပါ ပိုျပီးရတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဖီလိုဆိုဖီမွာ တျခားဘာသာရပ္ေတြလို စာအမ်ားၾကီး ဖတ္စရာမလိုဘဲ တစ္အုပ္ထဲကို အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္ျပီး ထပ္ကာထပ္ကာစဥ္းစားလို႔ရတာ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုလို႔ထင္တယ္။ အခု ဖီဒိုကို ဒုတိယအၾကိမ္ ဖတ္ျပီး ကိုယ္နားလည္မိသေလာက္ ျပန္ေရးၾကည့္ထားတယ္။ အခုလိုေရးတာဟာ မဖတ္ရေသးတဲ့သူေတြကို ဒီဟာဒီလိုရွိတယ္ကြ ဆိုျပီး ဆရာလုပ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘဲ ဖတ္ျပီးသားသူေတြနဲ႔ နားလည္ပံုခ်င္း ဖလွယ္ခ်င္တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဖီဒို မဖတ္ရေသးတဲ့သူေတြ အရင္ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
ဖီဒုိကို 360 ဘီစီေလာက္မွာ ေရးတယ္လို႔ ယူဆရတယ္။ ပေလတို ဒီစာေတြေရးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆိုခေရးတီးက ေသျပီးသြားျပီ။ ဇာတ္လမ္းက ေအသင္သား ေမာင္ဖီဒို Phlius ျမိဳ႕ေရာက္ေနတုန္း သူ႕ကို ဆိုခေရးတီး ေသသြားတဲ့အေၾကာင္း ဝိုင္းေမးၾကလို႔ ဖီဒုိက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တာပဲ။ ဆိုခေရးတီး မေသခင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူလည္းရွိေနတယ္။ ေျပာရရင္ ဒီ ဇာတ္ထုပ္က ဆိုခေရးတီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကားေတြပဲ။ ဒီေတာ့လည္း ေျပာၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ေသျခင္းတရားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြပဲ။ ေသရေတာ့မယ္ ဆိုတာေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနႏုိင္တဲ့ ဆိုခေရးတီးဆိုတာ စံျပေတြးေခၚရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ဆိုခေရးတီးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပညာအေပၚထားတဲ့ သေဘာထားကို Apology မွာ ပုိျပီးေတြ႕ရတယ္။ ထားေတာ့။ ဖီဒို အေၾကာင္းပဲ ေျပာရေအာင္။
